Mucize değil alın teri

Beşiktaşlıların uzun zamandır görmediği şeyler oluyor. Mucize mi sihir mi yoksa alın teri mi... Solskjaer’den kimse sihirli değnek beklemiyordu. ‘Güler yüzlü, pozitif duruşu bir umut aşılıyor...’ derken üst üste maçlarda değişimler görüyoruz. Bir-iki ay önce geri koşmaya mecali olmayan oyuncular tıkır tıkır oynuyor. Önde baskı da var ayağa pas da... Erken yenen gollere reaksiyon da gördük ceza sahasına fazladan adam sokma da... İşe yarayan duran top organizasyonu bile vardı inanır mısınız(!). Futbolu bırakmış gibi gözüken fiziksel açıdan EYT’li İmmobile -ki o bile asistle skora katkı verdi- dışında tüm oyuncular bir belki iki kademe atlamış sanki. Garip..

Garip değil aslında. Teşhis ve tedavi doğru. Gereksiz uzun top anlayışından vazgeçen bir teknik adam var. Ayağa pasları iyi uygulayan, son pasları iyi veren ve saha içi yerleşimi doğru bir takım Ole’ninki.

Oyuncu kalitesi kadar eldekini doğru kullanmak da mesele. Rashica’nın bindirmeleri yerinde. Rafa Silva 10 numarada yaratıcı ve skorer. Semih de gol hatırlıyor; formda Emirhan yokken Tayyip Talha da sırıtmıyor mesela.

Çok gol kaçırdığı doğru Beşiktaş’ın ancak eski takımı görüp de bu oyunu beğenmezsek taşa döneriz. Gol kaçar. Toplar direkten döner. Rakibin ilk şutu gol olur. Futbol bu. Önemli olan yıkılmamak, pes etmemek, mücadele etmek. Sivas’ta da böyleydi, Trabzonspor maçında da Eyüp karşısında da. Liderden 20 küsur puan fark yemişken gereksiz umutlanmaya gerek yok ama değişim de gözüküyor. Bu da az değil.

Eyüpspor erken öne geçmesini daha iyi kullanabilirdi. Arda hoca açık oynattı, farkı artırmak istedi. İstediğini yapabilse işler değişirdi. Elindeki kadro ile bu kadarı bile büyük başarı.